Dumating siya. Sinakop niya. Nicked niya ang isang trackuit. Ang pagbabalik ni Martin O'Neill sa Celtic ay walang anuman kundi mapurol. Ang mga kumperensya ng balita sa Box Office, isang matandang tagumpay ng semi-final na tagumpay, isang muling pagkabuhay ng mga kapalaran sa liga, at linya matapos ang linya ng pagsamba sa suporta ng parkhead. Ang adulation para sa 73 taong gulang ay nagbubuhos sa labas ng lugar, at noong Miyerkules, ito ay dumadaloy sa kanyang pangwakas na busog habang naghahanda si Wilfried Nancy na mangasiwa. Matapos ang panalo ng Celtic's 1-0 laban kay Dundee ay nagdala sa kanila ng antas na may mga puso sa tuktok ng Scottish Premiership, pinangunahan ni O'Neill ang isang lap ng karangalan sa paligid ng Celtic Park, pinalakpakan siya ng mga manlalaro sa kanyang paggising, at naglaro siya sa gallery na kumakanta ng kanyang pangalan. "Ang mga manlalaro na ito ay ganap na kamangha -manghang at iyon ang dahilan kung bakit sila ay mga kampeon," sinabi niya sa karamihan. "Ito ay naging isang pribilehiyo." Bumalik sa mga guts ng Celtic Park pangunahing paninindigan na nakikipag -usap sa media, ang form ni O'Neill na salamin na sa koponan na tinulungan niya na bumalik sa riles.
"Alam mo ba kung ano? Dadalhin ko ang mga trackuit," sinabi niya sa press pack. "Steven, ang kit man, hindi niya alam, ngunit inilalagay ko ito sa bag. "Seryoso, talagang. Tiyak na kinukuha ko ito." Si O'Neill, katulad ng hinalinhan na si Brendan Rodgers, ay isang showman. Ang self-deprecating Northern Irishman ay maaaring nagdala ng kanyang sarili ng isang mapagpakumbabang hangin ng pagtataka sa mga huling ilang linggo, ngunit ang kanyang presensya ay isang PR at coaching masterstroke. Ang masiglang matandang fox, ang kanyang patter at ang kanyang impluwensya ay nag -juxtaposed ng isang pagkakakonekta sa pagitan ng board at ang mga kinatatayuan. Ang pagkagambala ng tagahanga sa kamakailang club AGM ay humantong sa ito ay inabandona, at sa mga huling buwan ng Rodger, ang mga protesta ay isang regular na bagay. Ang Fury at Venom sa mapang -akit na pagtatangka ng Celtic sa isang bid ng Champions League at isang window ng paglipat ay nag -spewed at nag -spark tulad ng mainit na lava mula sa mga seksyon ng suporta. Ang pagdating ni O'Neill ay isang pagbabago sa gear. Nagbigay ito ng isang pagkakaisa at isang matahimik na kalmado sa gitna ng discombobulation at pagkabalisa.
Walong laro, pitong panalo, at isang huling pangwakas na tasa ng liga. Ang Celtic ay nawala mula sa pagiging walong puntos mula sa tuktok hanggang sa antas na may mga puso at hawakan ang isang laro sa kamay. Hindi lahat ito ay swashbuckling tulad ng sa Rotterdam - nang talunin nila si Feyenoord sa Europa League - ngunit ang mga paraan upang manalo ay natagpuan. "Ito ay tulad ng isang kumpletong blur," sabi ni O'Neill matapos na inaangkin na ito ay "oras ng kanyang buhay" pabalik sa Celtic. "Lihim akong umaasa na ang Easter Road [laban kay Hibnanan noong nakaraang Linggo] ay magiging huling laro, kaya hindi ko nais na gumawa ng gulo dito ngayong gabi. "Hindi ito ang pinaka -flamboyant ng mga tagumpay. Ngunit ang tatlong puntos sa board ay nagpapanatili nito. Paano ginawa ng mga puso?" Pagdating ng bomba ni O'Neill ay hinatak si Celtic sa isang butas. Ngunit ang ilan ay maaaring magtaltalan ng kanyang mahal na paalam - at tiyempo nito - inilalagay ng kaunting presyon ang tao na nasa likuran niya. Dumating ang beterano na boss sa Glasgow na nagsasabing wala siyang mga pag -angkin sa pagkuha ng trabaho nang permanente. Kung lihim na siya ay nagbigay ng mga ambisyon sa kabaligtaran na hindi natin malalaman.
Ngunit mayroong isang matatag na pag -init mula sa ilang mga tagahanga na ang O'Neill, na napatunayan ang pinakaligtas na ligtas na mga kamay, ay dapat na dumikit nang mas mahaba. Sa pinakadulo, bibigyan ng pagkakataon na pamunuan si Celtic laban kay St Mirren sa liga ng final Cup sa isang linggo sa Linggo. Sa halip, si Nancy ay darating sa isang run ng mga fixtures na kakailanganin sa kanya na matumbok ang lupa na tumatakbo tulad ng isang Olympic sprinter. Noong Linggo, ang mga pinuno ng puso ay dumating sa Celtic. Sinundan iyon ng Serie A Giants Roma na pumupunta sa Glasgow noong Huwebes. Pagkatapos ang pangwakas na iyon sa Hampden. Maaaring tapusin ni Celtic ang hat-trick ng mga laro sa tuktok ng liga, patungo sa mga knockout ng Europa League, at may isang tropeo sa gabinete. O, baka hindi nila. Para sa anumang bagong manager na papasok, ito ay isang malaking binyag ng apoy upang subukan at i -navigate ang iyong paraan. Ang natitirang O'Neill sa post ay maaaring maibsan ang instant pressure, ngunit ang pananampalataya ay inilagay sa kanyang kapalit. Ang panahon ng Celtic ay na -righted, at ang O'Neill ay aalis kasama ang kanyang heralded legacy na buo, at kung mayroon man, napabuti. Ito ay isang matigas na kilos para sundin ni Nancy.
Ang club alamat ay umalis sa isang koponan ng Celtic na may nabagong pagkakakilanlan. Iniwan niya ang isang suporta na may nabagong paniniwala. Umalis siya sa likuran ng isang mataas na bar.
